Month: Лістапад, 2022

Нядаўна нас моцна здзівіў пост паважанага Ленара Міфтахныкы. Аўтар сцвярджае, што Украіна аказалася ў цяперашнім становішчы не выпадкова і таксама нясе сваю частку адказнасці праз тое, што адбылося з ёй, а патрабаваць з іншых больш чым яны могуць прапанаваць, не мае маральнага права. Далей аўтар аналізуе памылкі ўкраінцаў і робіць выснову – ваяваць за Украіну татарам гэтак жа шкодна, як і за Расею.

Тым, хто рэгулярна спрачаецца, чый народ старажытней, чыя дзяржаўнасць старажытней, чыя мова старажытней і г.д.:

Падчас станаўлення разнастайных імперый наперадзе іх заўсёды ішлі місіянеры — яны падрыхтоўвалі «глебу» ў галовах «тубыльцаў» да прыходу асноўных імперскіх сіл.

Ліга Свабодных Нацый, якая аб’ядноўвае паняволеныя Масквой народы ў іх барацьбе за рэалізацыю права на самавызначэнне, звярнулася да прэзідэнта Еўрапарламента Роберта Мацоле.

Выкладаючы ўласнае бачанне сітуацыі ў галіне нацыянальна-вызваленчай барацьбы, аўтар часам сутыкаецца з непаразуменнем, і як следства – з бесстароннімі ацэнкамі сваёй працы і асобы. Ён і блазан, і габрэй, і армянін, і татарафоб. Супраць першых траіх ён нічога не мае. Як пісаў Н.А. Някрасаў: «Сябры мае, абсмейвайце мяне без сарамлівасці – я вам адкажу тым жа!» Чаму не згодны з «татарафобам» – давядзецца растлумачыць.

Істэрыка рашыстаў з нагоды адступлення з Херсона, якая сёння назіраецца, вядзе да глыбейшых наступстваў, чым можа здавацца.

У маладосці я прачытаў кнігу амерыканскага журналіста Стадса Церкела «Работа», дзе ён браў інтэрв’ю ў прадстаўнікоў розных прафесій у ЗША з просьбай ахарактарызаваць сваю дзейнасць. Мяне ўразіла, як сур’ёзна амерыканцы ставяцца да сваёй працы. Для пераважнай большасці гэта значная частка іх паўсядзённага жыцця, да якой трэба ставіцца з усёй сур’ёзнасцю. Усе яны, пачынаючы з муніцыпальнага зборшчыка смецця або прыбіральшчыка ў сабачым прытулку да бізнесмена-інвестара, ведалі, што называецца, усе хады і выхады, усе прыёмы, шукалі спосабы паляпшэння, хітрыкі для палягчэння, умелі планаваць і разлічваць намаганні. А яшчэ мяне здзівіла, калі не сказаць шакавала, адна займальная навэла. Там гаворка ішла аб франтавым рэпарцёры перыяду ВМВ. Ён з прыяцелем зайшоў у франтавы туалет (так-так, спецыяльна пабудаваны драўляны туалет з кабінкамі). На ўваходзе сядзеў радавы салдат, які выдае туалетную паперу, па тры лісцікі на наведвальніка. Прыяцель журналіста спытаў, ці нельга ўзяць крыху больш? Туалетны паставы адказаў: «Не, нельга! Адзін лісцік – зверху ўніз, адзін – знізу ўверх, і адзін – начыста!»

З самага пачатку існавання Маскоўскага княства галоўным клопатам яго кіраўнікоў было пашырэнне сваіх уладанняў. Уся гісторыя гэтага дзяржаўнага ўтварэння — бесперапынны працэс агрэсіі ў дачыненні да навакольных краін і народаў. Пра гэта распавядае «Кол Шәрыф».

Калісьці даўно, у 50-я гг. мінулага стагоддзя, у лепшага амерыканскага трэнера па боксе спыталі, як у яго атрымліваецца выхоўваць знакамітых чэмпіёнаў? Якую методыку выкарыстоўвае для вырошчвання непераможных байцоў, такіх як абсалютны чэмпіён свету Джо Луіс. Трэнер без асаблівых роздумаў адказаў: «Я хаджу ў царкву!» Яго перапыталі яшчэ раз – аб спосабах селекцыі, аб правядзенні індывідуальных трэніровак, аб адмысловых педагагічных прыёмах. Трэнер паўтарыў свой адказ: «Я хаджу ў царкву і малюся Богу, каб ён пасылаў мне пабольш такіх рабят, як мой Джоні!»

Для большасці рускіх — гэта неад’емная частка дзяржавы і свайго роду нагода для гонару, бо яна славіцца неверагоднымі прыроднымі багаццямі, а тэрыторыі яе велізарныя.

Дзве цытаты з форумаў «Свабоднага Ідэль-Урала».

Аўтар № 1: «Таму, што татары і Татарстан нават і сёння на тэрыторыі сучаснага ПФО выконваюць ролю лакаматыва, як эканамічнага, так і рэгіянальна-палітычнага. Не сакрэт, што на тэрыторыі Ідэль-Урала толькі там, дзе татары здолелі захавацца больш-менш кампактна, у некаторай ступені нават дзякуючы ім, здолелі ацалець і эрзя, і мары, і чувашы, і удмурты… Татары заўсёды былі той самай воссю выжывання ўсіх этнічных мас Ідэль-Урала, гуляюць тую ж ролю, што сёння немцы і Германія ў ЕС».

Аўтар № 2: «Ну, не варта займацца самаўзвялічваннем і самалюбаваннем, нават калі ў гэтым ёсць нейкая доля праўды, гэта як мінімум нясціпла».

Татары – не маналітная маса. Галоўная «лінія водападзелу», якая будзе мець значэнне ў бліжэйшы час, – супрацьстаянне паміж імперцамі і рэгіяналістамі. Вось як гэта апісвае татарскі публіцыст Ленар Міфтахныкы.

Гэтае свята адзначаецца ў рэспубліцы з 1992 года. Канстытуцыя Татарстана была прынята 6 лістапада 1992 г. на XII сесіі Вярхоўнага Савета рэспублікі. Пафасную фразу «стварэнне гэтага важнага прававога дакумента адыграла значную ролю ў развіцці палітычнай сістэмы рэгіёну» цяжка абвергнуць. Але што ў выніку? А якія былі надзеі, вы памятаеце?

Сёння ў цэнтры Іашкар-Алы актывісты нацыянальнага руху марыйскага народа раздавалі сцягі і налепкі з сімваламі Марый Эл. Калісьці гэта будзе вялікае свята, а пакуль святкаваць даводзіцца напаўпадпольна.

Я прапаную

Мініна расплавіць,

Пажарскага.

Навошта ім пастамент?

Даволі нам

Двух крамнікаў славіць,

Іх за прылаўкамі

Кастрычнік заспеў.

Выпадкова ім

Мы не павярнулі шыю.

Я ведаю, гэта было б пад стаць.

Падумаеш,

Яны выратавалі Расею!

А можа, лепей было б не ратаваць?

Джэк Алтаузен