Month: жнівень, 2022

 #RussiaDisintegration #РазвалРасеі

«Адзіная рэч, немагчымая ў «рускім свеце», – гэта мірнае жыццё. Усё астатняе, любыя агрэсіўныя дзеянні, аж да бамбардзіроўкі ўяўных нацыстаў рэальнымі атамнымі бомбамі, цалкам верагодныя. Калі заўтра (ці сёння) па Кіеве будзе нанесены ядзерны ўдар, жыхарам Расеі паведамяць, што гэта было правільнае і адзіна магчымае рашэнне. І 86% насельніцтва, хутчэй за ўсё, выкажацца ў ягоную падтрымку. Калі, вядома, іх паспеюць апытаць да прылёту «адказкі», – Андрэй Філімонаў, пісьменнік, журналіст.

Матэрыялы падрыхтавала Ліза Туманава Украінская Жаночая Варта для «Свабоднага Ідэль-Урала»

Адпраўной кропкай для апісання маіх меркаванняў стаў вось гэты пост на форуме «Свабоднага Ідэль-Урала».

«Калі руzzкія спрабуюць давесці, што яны супраць Пуціна, гэта выглядае неяк так. Германія, 40-я, Гітлер ваюе з усім светам. Рандомны немец, які жыве ў Германіі: я супраць Гітлера, але габрэі, вядома, адстой; Гітлер, вядома, не мае рацыю, але землі, якія мы акупавалі, гэта нашы землі і жадаючых аддзяліцца трэба вешаць; я супраць Гітлера, але Гестапа ўсё робіць правільна; я супраць Гітлера, але немцы павінны кіраваць мірам».

Хацелася б абмеркаваць гэтую алегарычную аналогію. Пачнём з Германіі.

Пуцін загадаў павялічыць войска яшчэ на 137 тысяч з мэтай пазбегнуць афіцыйнай мабілізацыі. Відавочна, што ён рыхтуе ўсіх да зацяжной вайны на некалькі год.

Набліжаецца дата, якая не пакідае абыякавым ніводнага казанскага татарына – 2 кастрычніка 1552 года. Мой татарскі зямляк можа, вядома, пра яе не думаць, можа забыцца на доўгія гады і заяўляць, што пляваць на яе хацеў. Але прапануйце яму размову на гэтую тэму і паспрабуйце праводзіць расейскія шавіністычныя наратывы ў ацэнцы тых далёкіх, амаль паўтысячагадовай даўніны, падзеяў – і ўбачыце, што ніводны татарын не застанецца абыякавым. Слава Алаху, у большасці казанскіх татараў яшчэ засталіся прычыны для эксклюзіўнай ацэнкі ўзяцця Казані і заваявання Казанскага ханства маскоўскім царом Іванам Грозным. Яны могуць прамаўчаць з ветлівасці ці аджартавацца, але ў душы застануцца пры сваім. Значыць, яшчэ ёсць надзея, не ўсё прапала!

У верасні пройдзе чарговая сесія ААН, на якой будуць прадстаўнікі ўсіх краін. У ходзе гэтай сесіі Прэзідэнт Украіны павінен узняць пытанне дэкаланізацыі заняволеных народаў РФ. Размова ідзе не аб фармальнай дэкларатыўнай заяве, а аб адным з галоўных выступленняў, грунтоўна падрыхтаваным і насычаным. Гэта вельмі важна, бо гэты дакумент будзе распаўсюджаны ў якасці афіцыйнага дакумента сярод усіх дэлегацый. Пра гэта заявіў Сцяпан Хмара – украінскі палітык, змагар за незалежнасць Украіны ў XX стагоддзі, дысідэнт, шматгадовы палітвязень савецкіх канцлагераў, Герой Украіны.

«Гэта не толькі наш маральны абавязак і палітычная мэтазгоднасць. Гэта наша місія! В

аюючая Украіна павінна выступіць у абарону паняволеных народаў імперыі зла. Гэта наша гістарычная традыцыя – традыцыя ваюючай Украінскай Паўстанцкай Арміі, на сцягах якой быў лозунг: “Свабода народам і Чалавеку!”. Без Украіны ніхто не адважыцца разбурыць расейскую імперыю зла.

Несці гэтую высакародную гістарычную місію да пераможнага завяршэння – гэта наш лёс!» – упэўнены ўкраінец.

З пачаткам поўнамаштабнага ўварвання расейскага войска ва Украіну вельмі значны распаўсюд атрымаў рух «Свабода Расеі» пад бела-сіне-белым сцягам, які раней быў сцягам не існуючай цяпер Наўгародскай Рэспублікі.

Аўтар: Ліза Туманава

«Пуціну спатрэбілася маленькая пераможная вайна. Проста ён не разлічыў, што яна не маленькая і не пераможная. Расея шмат у чым будзе падобная на Германію 45-га года. Прыйдзецца прайсці праз сур’ёзны працэс пераасэнсавання, пакаяння, выбачэнняў», – Сяргей Гурыеў, расейскі вучоны-эканаміст.

Часта можна назіраць на тэрыторыях, якія бывалі ці знаходзяцца пад акупацыяй, такая з’ява, як сумесь моў. Суржык, трасянка, ток-пісін, спангліш, крэольская мова і г.д.

Усё гэта — вынік палітыкі акупантаў па навязванні сваёй мовы акупаванаму насельніцтву. Спачатку мовы змешваюцца, а пасля дамінантная ў дзяржаве мова (мова акупантаў) паступова выцясняе мову карэннага насельніцтва.

Нават сярод беларусаў, якіх амаль 30 гадоў мэтанакіравана душылі ў так званай «саюзнай дзяржаве», штрафуючы за самое публічнае карыстанне беларускай мовай, хапае людзей, гатовых змагацца. Больш за тое, ім трэба адначасова змагацца са сваім марыянэткавым рэжымам, які ўцягнуў Беларусь у вайну на баку Расеі, і ўласна супраць Расеі, са зброяй у руках абараняючы тэрытарыяльную цэласнасць Украіны. Без гэтага беларусы адназначна былі б саўдзельнікамі злачынства супраць чалавецтва, якое зараз здзяйсняе Расейская Федэрацыя рукамі паняволеных народаў. І беларусы разумеюць, што пакуль існуе імпэрыя, пагроза не знікае.

Нішто не спыніць ідэю, час якой прыйшоў!

С. Бандэра

Аўтар: Ліза Туманава

«Першыя асобы пуцінскай Расеі, пачынаючы з самага «нацыянальнага лідара», рэгулярна апелююць да прынцыпу шматпалярнасці і барацьбы самабытных народаў супраць каланіялізму. Разварот на Усход і саюз Расеі з краінамі «трэцяга свету» прадстаўляюцца як альтэрнатыва заходняй гегемоніі, а ўнутры яе самой працягваецца мабілізацыя розных народаў на вайну, якую іх «духоўныя лідары» спрабуюць паднесці ім як святую. Усё гэта адпавядае пастулатам дугінскага еўразійства, аднак, калі гэтая маска адхіляецца і агаляецца сапраўдны твар, ён адрозніваецца ад яе ашаламляльна. Прычым часцяком гэтая розніца выяўляецца ў адной і той жа асобе і на найкароткай часовай дыстанцыі, набываючы характар ​​ідэалагфічнай шызафрэніі», — калумніст Харун Сідараў.

Палітычную праграму БашНацПаліта тлумачыць яго кіраўнік, вядомы башкірскі палітык у эміграцыі, удзельнік Лігі Свабодных Нацый Руслан Габасаў.