Вось новы паварот!

Трэба нешта рабіць! Надышоў момант, калі нельга адседжвацца дома, неабходна выходзіць на вуліцы і дэманстраваць свой пратэст супраць мабілізацыі.

Судзячы па відэароліках з месцаў, адмысловага эфекту такія пратэсты ў расейскіх рэгіёнах яшчэ не прыносяць, але выходзіць усё роўна трэба. Каб тыя, хто сумняваюцца, бачылі: яны не самотныя ў сваіх сумневах. Што ўся гэтая лабуда аб вайне, якая льецца з ТБ-скрыні, заклікае не да справядлівасці і міру, а да чагосьці зусім іншага. Такія пратэстныя выступленні ў расейскіх гарадах папярэдзяць ваенных і палітыкаў аб нязгодзе з курсам на вайну і абгрунтаваным страху простых расейцаў, якія збіраюцца ў народным асяроддзі, страчваюць родных мужчынскага полу прызыўнога ўзросту.

Калі ў вас не хапае смеласці для актыўнага пратэсту – усё роўна варта сабрацца з сіламі і пайсці на дэманстрацыю, хаця б пастаяць побач, падтрымаўшы больш смелых пратэстоўцаў. Найгоршы варыянт – застацца дома і не рабіць нічога, адкладаючы выбар, скарачаючы акно магчымасцяў для аптымальнага вырашэння пытання.

Ну, дапусцім, вы не сабраліся, не вырашыліся выйсці і чагосьці дабіцца. Тады чакайце, што вам давядзецца пакінуць сваю маладую жонку з маленькім дзіцем, пакінуць бацькоў і сваякоў, маёмасць і назапашванні, адкладзеныя на набыццё нейкіх патрэбных сям’і рэчаў або на паездку летам на курорт… Усё гэта давядзецца пакінуць і адпраўляцца ў акопы, з высокай верагоднасцю ніколі не вярнуцца назад ці вярнуцца калекам.

Добра падумаўшы, вы здолееце адназначна сфармуляваць для сябе думку: ісці на вайну вам зусім не абавязкова! Нацысты ў далёкай Украіне міфічныя, а жонка і дзіця побач – цалкам рэальныя! Яны хочуць жыць у нармальнай поўнай сям’і на сумесна заробленыя грошы, адчуваючы паўсядзённы клопат раздзела сям’і. Гэта самы адказны абавязак у свеце – займацца выхаваннем дзяцей і стварэннем камфорту вакол сябе.

Узгадайце таксама, што Украіна на Расею не нападала. Ва Украіне змяняюцца прэзідэнты і праходзяць свабодныя дэмакратычныя выбары – любы можа прымаць удзел у вызначэнні палітычнага шляху краіны. Хто не згодзен, той можа выехаць за межы Украіны, там ніхто нікога не трымае сілком. У жыхароў украінскіх тэрыторый, акупаваных расейскімі проксі-войскамі, быў выбар – з’ехаць ці застацца. А вось у вас зараз такога выбару няма. Вы будзеце са зброяй адстойваць сваё права быць пазбаўленымі выбару. Ваш выбар – бяспраўе!

Але ж гэта абсурдна!

Таму ехаць ваяваць за Данбас дурное, яшчэ дурней – паміраць за краіну-агрэсара, дзе ў вас аднятая магчымасць хоць неяк уплываць на яе палітыку.

Калі асабіста ў вас сілаў для якой-небудзь формы пратэсту не знаходзіцца, то не сядзіце ў чаканні позвы з ваенкамата, выязджайце з краіны. Гэта не самае горшае. Так можна зберагчы сваіх родных і блізкіх ад магчымай страты самага дарагога – бацькі, брата, сына – у ганебнай агрэсіўнай вайне. Калі не можаце прагаласаваць супраць вайны рукамі на выбарчым участку, значыць, галасуйце нагамі. Захавайце сваё жыццё для сябе і сваёй сям’і, для сваіх родных. Выхоўваць дзяцей і зарабляць на жыццё нядрэнна атрымліваецца ў многіх расейцаў, якія выехалі за мяжу – жывуць і не скардзяцца. Атрымаецца і ў вас, спрабуйце. Рабіце свой крок супраць вайны. Не станавіцеся “ждуном”, бо потым прыйдзецца пашкадаваць аб бяздзейнасці.

Падумайце яшчэ раз, як вам паступіць.

Лепшым развіццём сітуацыі ў сённяшняй Расеі было б з’яўленне чагосьці накшталт партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў узору пачатку ХХ стагоддзя, якая даводзіла і даносіла б свае патрабаванні да царскага ўрада шляхам адстрэлу царскіх вяльможаў і бамбамятання ў высокапастаўленых чыноўнікаў. На жаль, сёння такіх не відаць, наша краіна закалыхана камфортам і ўяўным дастаткам. Але ўсё гэта ўжо сканчаецца, камфорт хутка пройдзе, але не смейце потым скардзіцца – вінаватыя вы самі. Прызнайцеся – вы чакалі і праспалі паварот, які варта было рабіць прама цяпер, каб згарнуць з шляху, які вядзе ў прорву.

Яшчэ раз заклікаю, зрабіце такі паварот хаця б для будучыні сваёй сям’і, не разбурайце лёсаў жонкі, дзяцей, бацькоў. Яшчэ ёсць час разгарнуцца ў патрэбным напрамку.