Tatarskie wnioski roku 2022: od ofiary do łowcy

Walka to konflikt, poświęcenie, krew, pot i łzy. Bez niej nie będzie wolności i własnego państwa. To jest główna lekcja z 2022 roku.

Zostaliśmy uciśnięci i zniszczeni bardziej niż jakikolwiek inny lud nadwołżański! Tatarzy są pod ciągłą presją i rosyjskim nadzorem.

Nasze ruchy narodowe opierają się wyłącznie na agitacji i propagandzie. Jest to błędne podejście.  

Naród tatarski, który cierpiał z powodu systematycznych i ostrych czystek, ciągłej negatywnej selekcji i systematycznego niszczenia ruchu narodowego (wręcz do 2023 roku), znalazł się w takiej pozycji, której tak pragnie Moskwa. To pozycja ofiary, która myśli, jak przetrwać, prześlizgnąć się, przesiedzieć. Jesteśmy wrzucani do maszynki do mięsa i prowadzimy dyskusje na temat celowości opierania się temu procesowi.

Jeśli ręka, która wrzuca Tatarów do maszynki do mięsa, nie zostanie odrąbana, a przynajmniej nie będzie postawiona przed takim zagrożeniem, to wszyscy znikniemy w imperialnej maszynce asymilacji, wojen i narodowej degeneracji.

Wezwania do „opierania się”, „wyczekiwnia”, „bycia cierpliwym”, „czekania na okno możliwości” – to doskonała pożywka dla karmienia mankurtów i zdrajców narodu tatarskiego. Po jednej stronie są kariery, korzyści, spokój i bezpieczeństwo, które Moskwa oferuje mankurtom. Po drugiej… co jest po drugiej stronie? Czemu może przeciwstawić się tatarski ruch narodowy?

Rozpaczliwie potrzebujemy naszej odpowiedzi. Musimy postawić naród tatarski i jego elity przed wyborem: walka o niepodległy Tatarstan, co oznacza trud i cierpienie, czy zdrada i ryzyko odwetu.

Każdy obywatel Tatarstanu, który idzie do pracy dla rządu, FSB, Komitetu Śledczego, prokuratury, MSW, Rosgwardii, armii rosyjskiej, powinien zrozumieć: albo współpracuje z tatarskim podziemiem (wykonuje zadania i polecenia podziemia, mające na celu osłabienie aparatu represji Rosji), albo ryzykuje, że zostanie zabity jako zdrajca.

Idea „ewolucji niewolnictwa” (rzekomo, przyjdzie czas i przywódcy republiki obudzą się, a Tatarzy pracujący w represyjnym aparacie Rosji staną się gorliwymi patriotami) jest naiwną utopią. To samooszukiwanie się dla niewolników. 

Tylko stawiając pytanie „albo-albo” będziemy mogli złapać za rękę Tatarów, którzy już skoczyli w przepaść. W przeciwnym razie mówi się, że „jest za wcześnie”. Podobno ludzie już skoczyli w przepaść, ale my musimy czekać. Musimy czekać na odgłos uderzenia. Nie ma potrzeby eskalować.

Nie, bracia! Musimy eskalować! Zaostrzyć sytuację jak najbardziej, bo cisza i spokój w przypadku Tatarów to „үлем тынлыгы”.

Әй бер Аллам, безгә рухи көч бир ялган зинданыннан чыгарлык.

Безнең сайлау бар. Без я аучылар, яисә аучылар корбаны. Чиксез кодрәтле Аллаһ! Безгә көч бир!

Samiguła Demoman