Вайна канібалаў і дзяржава-краты

Вайна канібалаў і дзяржава-краты

Кіраўнік фонду «Русь, якая сядзіць» журналістка Вольга Раманава расказала, што сярод завербаваных для ўдзелу ў вайне супраць Украіны расейскіх вязняў апынуўся маньяк-канібал. Гэта нечаканая выява можа стаць адным з самых страшных знакаў вайны: сапраўдны, непрыдуманы канібал, які адпраўляецца на вайну для «вызвалення» суседняй краіны ад прыдуманых крамлёўскімі прапагандыстамі і Пуціным нацыстаў.

Вядома, выява краіны-кратаў – вечная выява Расеі. Вобраз краіны, у якой людзей літаральна даводзяць да бесчалавечнага стану, ператвараюць у жывёл, а затым спакушаюць магчымасцю бяскарна забіваць і гвалтаваць іншых у абмен на магчымае вызваленне. Пра гэта распавёў вядомы ўкраінскі публіцыст Віталь Портнікаў.

Гэты вобраз краіны-кратаў пранізвае літаральна ўсю расейскую гісторыю. Астрог, у якім змясцілі непрымірымага стараабрадніка пратапопа Авакума – а затым у ім спалілі. Сібірская катарга «дэкабрыстаў», якім прысвячаў свае галоўныя (і таемныя, зразумела) вершы Аляксандр Пушкін. Савецкія бальшавікі таксама мелі свой часопіс «Катарга», прысвечаны дзесяцігоддзям, якія яны правялі ў няволі. Галоўнай легендай бальшавіцкай катаргі была гісторыя аб тым, як беглі з Сібіры будучыя члены палітбюро ЦК партыі Іосіф Сталін і Серга Арджанікідзэ, нібыта яны ўзялі разам з сабой трэцяга зняволенага, якога потым паспяхова з’елі па дарозе. Таму маньяк-канібал, які адправіўся на вайну Пуціна, – не першы расейскі канібал, які ваюе з Украінай. І наўрад ці варта дзівіцца, што былыя збеглыя катаржнікі ператварылі Расею і акупаваныя ёю тэрыторыі ў форменны канцлагер, у якім, як вядома, адна палова насельніцтва сядзела, а іншая – ахоўвала. Біблія расейскай літаратуры ХХ стагоддзя – «Архіпелаг ГУЛАГ» Аляксандра Салжаніцына. За стварэнне дакладнай выявы і хронікі краіны-кратаў нобелеўскага лаўрэата зненавідзяць на Радзіме і выганяць з краіны. Перад вяртаннем з эміграцыі ён напіша артыкул «Як нам уладкаваць Расею», дзе закладзе ідэалогію расейскай будучыні, якая дазваляе ўжо новым зняволеным гінуць на новых войнах.

Сама магчымасць з’яўлення Салжаніцына і «турэмнай літаратуры»стала магчымай дзякуючы хрушчоўскай «адлігі» і вяртанню з лагераў. Аднак і пасля гэтага Расея засталася краінай-кратамі. Магчыма, менш палітызаванай, але не менш жорсткай. Культура савецкіх інтэлігентаў – кнігі Салжаніцына і Шаламава, песні Аляксандра Галіча пра скажоныя лёсы сталінскіх зняволеных і Уладзіміра Высоцкага пра знявечаныя лёсы зняволеных брэжнеўскага часу. Высоцкі – мост паміж густамі савецкай інтэлігенцыі і інтарэсамі расейскага народа. Народ таксама слухае Высоцкага, але не толькі ягонага. Народа, які п’е, замызганага, вечна беднага, часта якого сядзіць – цэлая калекцыя турэмных бардаў, куміраў злодзеяў і рабацяг. У «выдатнай Расеі будучыні», якая ўзнікае на руінах былога Савецкага Саюза, ставяць помнікі і Уладзіміру Высоцкаму, і Міхаілу Кругу і ствараюць «Радыё Шансон», якое сцвярджае турэмную рамантыку на ўсёй прасторы загінулай імперыі. Савецкага Саюза ўжо няма, а настальгія па турме яшчэ ёсць. «Радыё Шансон» вы нядаўна маглі пачуць амаль у кожнай украінскай «маршрутцы» і ў кожным другім таксі.

Але калі прыходзіць час рашучага паядынку, катарга звяртаецца супраць нас. Вертухаі прыходзяць да зэкаў, да тых, каго яны збівалі, гвалтавалі і зневажалі. Да тых, з каго выбівалі прызнанне і прымушалі даносіць на сваіх, да тых, у каго не так шмат перспектыў жывымі і здаровымі вярнуцца з турмаў і калоній. У зняволеных няма асаблівага выбару: шматгадовы прысуд у Расеі ператварае нават здаровых людзей у інвалідаў, а расейскі зняволены, як і кожны жыхар расейскай правінцыі – гэта сацыяльнае дно, алкаголь, наркотыкі і пабоі. Вертухаі прапануюць тым, з каго яны самі беспакарана здзекаваліся, выжыць і «адарвацца», адпомсціць за прыніжэнні людзям, якія вырашылі жыць па-чалавечы. Якія адмовіліся ператвараць сваю краіну ў чарговую расейскую турму. І гэта не крыўды з раманаў-фэнтэзі, зусім не. Гэта якраз звычайныя вобразы са старонак расейскай гісторыі і культуры – пекла на доўгім ланцугу д’ябла. І гэта пекла ўрываецца ў шчаслівае мірнае жыццё, каб яго знішчыць.

Корреспондент

Leave a Reply