«Смела ўваходзілі ў чужую сталіцу, але вярталіся ў страху ў сваю»: як трэба паступіць па-мужчынску ў цяперашняй сітуацыі

Так званая частковая мабілізацыя ў РФ, абвешчаная Пуціным 21 верасня, выклікала бурную рэакцыю ў насельніцтва імперыі. І многія, апынуўшыся ў такой сітуацыі, разгубіліся, не разумеючы, як правільна сябе паводзіць. Тым, хто за сем месяцаў не знайшоў адказу на гэтае пытанне, вырашыў падказаць вядомы блогер Дзмітрый Чэрнышаў.

Некалькі разоў сустракаў у сеціве дзіўныя каментары — што неяк несумленна хавацца ад ваенкамаў, неяк гэта не па-мужчынску — з’яжджаць з краіны. Маўляў, прыйшла бяда, адчыняй вароты. І як адзін памром у барацьбе за ГЭТА. Радзіма — дупа прэзідэнта кліча.

Дарагі прызыўнік, набіты глупствам. Несумленна — гэта ехаць у чужую краіну і забіваць там людзей. Каб ботаксны фюрар змог валадарыць яшчэ пару месяцаў. За гэта ён гатовы пакласці хоць трыста тысяч, хоць мільён. Не свае ж. Не шкада.

Дарагі прызыўнік, падумай сваёй галавой.

Украіна перамалола другое войска свету, якое нечакана і вераломна напала на яе адразу з дзевяці розных напрамкаў. Армію, якая мела дзесяціразовую перавагу ў танках, артылерыі, авіяцыі, флоце, СПА. Не, у флоце нават не дзесяціразовае. Прафесійнае войска, якое рыхтавалася да гэтай вайны некалькі гадоў. Перамалола эліту эліт нават без дапамогі Захаду —ленд-лізу ў першыя месяцы практычна не было. Патапіла флагман. Устроіла збіўся з рахунку колькі Чарнабаёвак. Адваявала за пяць дзён тое, што расейскае войска брала з жахлівымі стратамі пяць месяцаў. І вось зараз у Пуціна практычна ўжо не засталося ніякай сучаснай тэхнікі, а дапамога з Захаду ўсё прыбывае і прыбывае.

Дарагі прызыўнік, цябе ў лепшым выпадку пару тыдняў паганяюць на палігонах, а потым пашлюць пад Хаймарсы, Байрактары і інтэлектуальныя снарады, кожны з якіх разумнейшы за твайго камандзіра. Пашлюць галоднага, дрэнна апранутага і ўзброенага затыкаць прарыў дзе-небудзь пад Херсонам. Родны мой, табе не свеціць нічога. Вялікі шанец, што ты нават не паспееш пастраляць са свайго раздзяўблі АК — цябе накрые ноччу ў казарме артылерыяй.

Але ў цябе ёсць магчымасць зрабіць значна лепш.

Па-мужчынску.

Цяпер з’явілася рэальная магчымасць скінуць Пуціна. Гэта павінны рабіць не мірныя пратэстоўцы, а прызыўнікі, якія атрымалі ў рукі зброю. Наша задача зараз — выбіць з рук Пуціна гэты козыр — войска. Зрабіць яго сваім. І ў гэтым нам патрэбна дапамога ўсіх: журналістаў, блогераў, маці, сяброў, любімых дзяўчат прызыўніка.

Трыста тысяч чалавек, сілком забраных у войска — вялікая сіла. Асабліва ўзброеных. Асабліва дасведчаных, што рабіць.

Рота салдат з аўтаматамі не абавязана выконваць загад аднаго капітана з пісталетам.

Калі салдаты не жадаюць рызыкаваць, яны могуць арганізавана, са ўсёй баявой тэхнікай, перайсці на бок Украіны. Тэхналогія пераходу праз лінію фронта выдатна адладжана. Там салдаты будуць у поўнай бяспецы.

Але ёсць і лепшы шлях — падрыхтоўка паўстання ў войску. Прызыўнік перастае быць мірным пратэстоўцам, калі ў яго ў руках з’яўляецца зброя. Яго ўжо не спалохаць дубінкамі баязлівай расгвардыі і не спыніць нейкім чачэнцамі, якія адважна ваююць у цік-току з кустамі. Гэтае паўстанне трэба рыхтаваць, каб яно не захлынулася ў крыві. Але гэта цяпер адзін з нямногіх рэальных шанцаў скінуць ботакснага пацука, які вядзе Расею да катастрофы. Не Ахмат — сіла, а 300 000 салдат са зброяй.

Вельмі важная зараз агітацыя. Трэба пераагітаваць войска. Кожны чалавек, у якога нехта з сяброў ці сваякоў зараз на фронце, можа дапамагчы ў гэтым. Гэта выратуе не толькі тысячы і тысячы жыццяў. Гэта выратуе Расею. Гэта выратуе мір ад ядзернай вайны, у якую лайнакамандуючы марыць усіх зацягнуць.