Пакорлівая жывёла і людзі дзеяння

Пакорлівая жывёла і людзі дзеяння

Народ, які змагаецца за сваю незалежнасць супраць агрэсара, не можа прайграць. Украінцы, якія не пабаяліся і прынялі бой супраць шматразова праўзыходнага суперніка Расеі, перамогуць у любым выпадку. І тыя башкорты, якія зараз выступаюць у гэтай вайне на баку Расеі, выракаюць сябе на свядомае паражэнне. Чаму так выходзіць? Пра гэта гаворыць кіраўнік Башкірскага палітычнага цэнтра Руслан Габасаў.

У апошнія суткі вельмі шмат маю зносіны з рознымі людзьмі, сярод якіх і блізкія знаёмыя, сябры, сваякі, і зусім незнаёмыя людзі.

У сувязі з раптоўна абвешчанай мабілізацыяй (хоць усе разумныя людзі выдатна разумелі, што яе аб’явяць) у людзей паніка. Усіх хвалюе адно пытанне: “Што рабіць?”.

Размаўляем з сябрам, я яму кажу:

– Бяжы! Рахунак ідзе на гадзіны.

Ён мне ў адказ пачынае ставіць блокі:

– Куды?

– У Казахстан, ён з намі побач.

– У мяне няма замежпаспарта.

– Там замежпаспарт не патрэбен, можна па расейскім.

– У мяне няма грошай.

– Прадай машыну, займі, вазьмі мікрапазыку.

– У мяне даўгі, не выпусцяць.

– Бяжы праз мяжу нелегальна.

– Не, я так не магу рызыкаваць.

І ўсё, чалавек, выказаўшы свае пярэчанні, сам сабе адразае шляхі.

Яшчэ адна знаёмая расказвае, што, калі яна напісала свайму роднаму брату, спытаўшы, што яны збіраюцца рабіць, той адказаў: «Тата кажа: паклічуць – пойдзем». Мама ж сказала: “Ад нас нічога не залежыць, куды вецер дзьме, туды і мы”.

Але больш за ўсё ўразіў адказ далёкай сваячкі: «Гэта наш лёс, паклічуць – пойдзем. Хавацца не будзем. Калі загінем, то за Радзіму! Гэта Амерыка ва ўсім вінаватая! Але «рускі дух» ім не вынішчыць!»

Усе вышэйпералічаныя башкіры па нацыянальнасці.

У наяўнасці нявер’е ў свае ўласныя сілы, пакора з лёсам і поўная манкуртызацыя.

Людзі заўсёды падзяляліся на тых, хто зміраецца з навакольнымі абставінамі і пакорліва плыве па цячэнні, і на людзей дзеянні – гэта тыя, хто можа прымаць адказныя рашэнні, кідаючы выклік любым нягодам.

Чаму Злучаныя Штаты Амерыкі такая моцная краіна? Бо заснавалі яе людзі дзеяння. З усяго свету людзі ехалі ў чужую краіну, каб пачаць новае жыццё. Людзі прадавалі ўсю сваю маёмасць і на апошнія грошы куплялі білеты на караблі. Гэта былі звычайныя сяляне, гараджане, авантурысты, катаржнікі і г.д. Яны не ведалі, што іх чакае наперадзе, імі рухала жаданне змяніць жыццё або выратавацца ад пагражальных бед. Усе яны былі людзі дзеяння.

Чаму казакі былі такой грознай і магутнай сілай, з якой лічыліся ўсе?

Бо гэта былі людзі дзеяння. З усёй Русі і найбліжэйшых земляў людзі ўцякалі ад нягод і несправядлівасці ў казацкае грамадства. Беглі збеглыя салдаты, якія не хацелі быць гарматным мясам у імперскіх войнах, прыгонныя халопы, злачынцы і проста адчайныя людзі.

Сёння тыя, хто разумее, што, пайшоўшы пакорліва на мабілізацыю, мае шанцы ўсяго толькі 33, 3% вярнуцца жывым, хутчэй за ўсё з падарванай псіхікай, але жывым.

Яшчэ 33,3% вернуцца інвалідамі, без рук, без ног, сляпымі, абпаленымі, кантужанымі і г.д.

І яшчэ 33,3 адсоткі загінуць.

І добра, калі іх целы паспеюць вынесці з поля бою і прывязуць для пахавання дадому, – тады ёсць хоць нейкае суцяшэнне, што родныя атрымаюць “трунныя грошы”. Але ж можна загінуць недзе ў бязмежных палях Украіны і быць пахаванымі ў безназоўных магілах. Падчас Вялікай Айчыннай вайны прапала без вестак больш за тры мільёны чалавек.

Тады не будзе ніякіх выплат, узнагарод, ушанаванняў. Нічога.

Яшчэ трэба таксама разумець, што гэта зараз першыя страты неяк агучваюць, на пахаванне прыязджаюць чыноўнікі ад улады, узнагароджваюць пасмяротна нічога не значнымі ордэнамі, у гонар загінулых адкрываюць мемарыяльныя дошкі. Хутка пойдуць сотні і тысячы, і ніхто не прыедзе, максімум дашлюць ліст спачування. І тое гэта датуль, пакуль гэтая ўлада з’яўляецца ўладай. Усім зразумела, што гэтая вайна злачынная і несправядлівая. Расея з’яўляецца агрэсарам і акупантам для ўсяго свету. А калі Расея прайграе вайну (а што яна яе прайграе, ніхто не сумняваецца), усе, хто ўдзельнічаў у яе ўзброеных сілах, быў тым самым акупантам, уміг пазбавяцца ўсіх сваіх прывілеяў. Не будзе ніякіх пенсій і выплат як ветэранам. Ну калі і будуць, то драбкі, на якія не пражывеш. Гэта як сёння атрымліваюць “афганцы”. Будзе сорамна прызнаваць, што ты быў удзельнікам гэтай вайны, людзі будуць імкнуцца схаваць гэты факт са сваёй біяграфіі.

Гэта яшчэ ўчора праводзілі “шаймуратаўцаў” з аркестрам, кветкамі і парадамі, і яны думалі, што гэтае свята ніколі не скончыцца. Але ён скончыўся хутка: пару тыдняў у зборным пункце ў Алкіна пад Уфай, пару тыдняў у навучальным палігоне ў Арэнбургскай вобласці – і ўсё. Далей вайна. Іх адправілі ва Украіну і з імі ўжо ніхто не цырымоніўся. Кінулі, як гарматнае мяса, затыкаць дзіркі пры надыходзе ВСУ пад Разынкамі. Многіх забіла адразу, многіх параніла, таму што ніякага баявога досведу ў іх няма. 40 з лішнім чалавек, охренев ад усяго ўбачанага, проста адмовіліся ваяваць, спрабавалі вярнуцца, але ім парвалі іх рапарта на звальненне і вярнулі зваротна.

А сённяшнія мабілізаваныя – гэта не “шаймуратаўцы”, якія паехалі самі, гэтых, можна сказаць, сілай забралі. Матывацыі нуль. І экіпіраваць як «шаймуратаўцаў» іх таксама не будуць – апрануць вайсковы бушлат 90–х гадоў, дадуць у рукі раздзяўблі «калаш» і кінуць, як тое ж самае гарматнае мяса. Толькі розніца ў тым, што каму няма 30 гадоў, іх нават на навучальны палігон не павязуць, адразу адправяць ва Украіну.

Дык задайцеся пытаннем: вам гэта трэба? Вы так спяшаецеся памерці за фюрара Пуціна?

Калі вы людзі дзеянні, то ў вас толькі два шляхі. Першы шлях – бегчы і хавацца. Лепш год–два хавацца і вярнуцца жывым і здаровым да сваёй сям’і і потым пражыць разам астатняе жыццё, чым вярнуцца інвалідам ці не вярнуцца зусім.

Другі шлях – сыходзіць у падполле і весці партызанскую вайну супраць пуцінскай улады, набліжаючы яе крах. Усё роўна яму не доўга засталося, максімум год ці два.

Дык хто вы, пакорлівая жывёла ці людзі дзеяння?

Выбар за вамі.

Корреспондент

Leave a Reply